Η Αριάδνη και το μαγικό κουτί της τεμπελιάς

 Μια φορά και έναν καιρό, σε μια μεγάλη και πανέμορφη πολιτεία, ζούσε ένας βασιλιάς με την γυναίκα του και την κόρη του, την Αριάδνη.

  Η Αριάδνη ήταν μια μικρή, όμορφη και έξυπνη κοπελα. Όμως είχε ένα μεγάλο ελάττωμα: την τεμπελιά. Μπορεί να ήταν έξυπνη, αλλά δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει την εξυπνάδα της για να μορφωθεί. Κάθε φορά έβρισκε δικαιολογίες για να μην πάει στο σχολείο, προτιμώντας να κάθεται στο παλάτι χωρίς να κάνει τίποτα.

Ώσπου μια μέρα οι γονείς της πήραν μια μεγάλη απόφαση. Αποφάσισαν να της μιλήσουν και να την στείλουν οπωσδήποτε να μορφωθεί. Έτσι, της λέει ο πατερας της:

- Αριάδνη, πήραμε μια απόφαση με την μητέρα σου. Από αύριο θα αρχίσεις να πηγαίνεις στο σχολείο των πριγκιπισσών. Δεν έχει κανένα όφελος για σένα το να κάθεσαι στο παλάτι χωρίς να κάνεις κάτι που θα σε βοηθήσει στο μέλλον σου. Πρέπει να μάθεις γράμματα και να σπουδάσεις. Πώς θα πάρεις μετά από χρόνια την θέση της βασίλισσας; Για να γίνει αυτό πρέπει να είσαι μορφωμένη.

- Πατέρα, δεν υπάρχει λόγος να πηγαίνω εκεί. Είμαι πριγκίπισσα και μπορώ να έχω ό,τι θέλω χωρίς κόπο. Σε τι θα μου χρησιμεύσει η μόρφωση; Θες όταν μεγαλώσω, να δουλεύω και εγώ; Δεν υπάρχει περίπτωση!

- Αυτό που λες δεν ισχύει. Για να πάρεις μετά από καιρό τη θέση της βασίλισσας πρέπει να έχεις σπουδάσει και να έχεις δουλέψει σκληρά, όπως και εγώ. Αλλιώς, δεν θα μπορείς να ελέγχεις όλον αυτόν τον λάο. Αύριο αρχίζεις ξανά να διαβάζεις και δεν θέλω αντιρρήσεις.

 Την επόμενη μέρα, η Αριάδνη έφυγε για το σχολείο με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Του πατέρα της, του φάνηκε αρκετά περίεργο, αλλά δεν σχολίασε την ξαφνική χαρά της κόρης του. Μετά απο λίγη ώρα η Αριάδνη γύρισε στο παλάτι κατατρομαγμένη.

-          Πατέρα! Μητέρα! Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε! Καθώς περπατούσα για να πάω στο σχολείο όλο χαρά, ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά μου μία μάγισσα και μου είπε να μην πάω σχολείο, γιατί αλλιώς θα τιμωρηθώ! Και εγώ τι να κάνω η καημένη, γύρισα πίσω στο παλάτι!

Οι γονείς της σώπασαν για λίγο προβληματισμένοι με τα ψέματα που έλεγε η κόρη τους. Έπειτα, αποκρίθηκε ο πατέρας της:

-Aριάδνη, πήγαινε αύριο στο σχολείο και αν σε ξαναπειράξει, την επόμενη φορά θα πάμε μαζί.

Πηγαίνει λοιπόν και την άλλη μέρα η Αριάδνη, αλλά γυρνάει πάλι στο παλάτι κλαίγοντας.

-Μητέρα! Πατέρα! Σήμερα, καθώς περπατούσα πάλι προς το σχολείο, εμφανίστηκαν δύο γίγαντες και μου είπαν ότι αν ξαναπάω σχολείο, θα με βρουν και θα με πάρουν μακριά σας!                                                                                                                Οι γονείς της σώπασαν πάλι πικραμένοι. Ούτε που αποκρίθηκαν.                                                     Ο πατέρας της τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από όλους τους σοφούς της πολιτείας για να βρουν τρόπο να κάνουν την κόρη του να αγαπήσει το σχολείο. Μίλησε με εκατοντάδες σοφούς γέροντες και του έδωσαν τις καλύτερες ιδέες και συμβουλές. Όμως καμία δεν κατάφερε να κάνει την Αριάδνη να πάει σχολείο. Απελπισμένος ο βασιλιάς, αποφάσισε να δράσει πιο αποτελεσματικά. Διέταξε τους υπηκόους του να στείλουν παντού, σε όλες τις γύρω περιοχές, ανθρώπους να διακηρύξουν ένα πολύ σημαντικό νέο: ότι ο βασιλιάς της πολιτείας ζητούσε συμβουλές από ανθρώπους που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Όποιος έβρισκε τη λύση στο πρόβλημά του, θα αμοιβόταν με ένα τεράστιο ποσό χρημάτων. Σε λίγο χιλιάδες άνθρωποι περίμεναν σε ουρές στο παλάτι του με τις καλύτερες συμβουλές, για να κάνουν την μικρή πριγκίπισσα να αγαπήσει το σχολείο. Όμως καμία ιδέα δεν αποδείχθηκε καλή για αυτήν.

 Τα νέα αυτά έφτασαν και στα αυτιά ενός ξένου, φτωχού ξυλουργού που ζούσε στην άκρη της πολιτείας. Άλλοι λέγανε ότι ήρθε από ένα μακρινό χωριό της Νορβηγίας.΄Αλλοι ότι είναι ένας παλιος κάτοικος της πολιτείας και ότι γεννήθηκε εκεί. Οι περισσότεροι όμως έκαναν υποθέσεις, κανένας δεν ήταν σίγουρος. Έτσι κι αλλιως, ο ξένος δεν ήταν πολύ κοινωνικός. Μια μέρα αυτός ο παράξενος ξυλουργός αποφάσισε να πάει στο παλάτι για να δώσει λύση στο πρόβλημα του βασιλιά. Όμως η στάση του βασιλιά ήταν αρνητική.

-          Άκου ξένε, εγώ έχω ζητήσει βοήθεια από τους σοφότερους της πολιτείας. Μου έχουν δώσει ως τώρα τις καλύτερες συμβουλές, και παρόλα αυτά η Αριάδνη βρίσκει δικαιολογίες για να μην πάει σχολείο. Πιστεύεις λοιπόν ότι εσύ, ένας φτωχός ξένος, θα βρεις λύση στο πρόβλημα αυτό; Πιστεύεις ότι εσύ έχεις το δικαίωμα να με συμβουλέψεις;

Αυτά του είπε και διέταξε τους φρουρούς να τον διώξουν.

 Ο ξένος όμως ξαναπήγε την επόμενη κιόλας μέρα στο παλάτι. Παρακάλεσε το βασιλιά να ακούσει πρώτα την ιδέα και μετά να τον κρίνει άσχημα. Ο βασιλιάς δέχτηκε. Μόλις άκουσε την ιδέα του ξένου, αν και είχε τις αμφιβολίες του, δέχτηκε να ακολουθήσει τις οδηγίες του, καθώς το σχέδιο του φάνηκε αρκετά έξυπνο. Την άλλη μέρα κιόλας ο βασιλιάς έστειλε την κόρη του κανονικά στο σχολείο, όπως του πρότεινε ο ξένος.

 Η Αριάδνη, στο δρόμο για το σχολείο, σκεφτόταν τη δικαιολογία που θα έλεγε αυτήν την φορά, όταν ? ξαφνικά - ένας γέρος μάγος εμφανίστηκε μπροστά της.

- Έμαθα ότι βαζεις στο στόμα σου τους ήρωες του δάσους για να μην πας σχολείο! Τώρα θα σε τιμωρήσω σκληρά!

- Σε.... Σε παρακαλώ μην με πειράξεις... Σας ζητώ συγνώμη..!!

- Εντάξει.. αλλά μην νομίζεις ότι θα σε αφήσω έτσι! Αυτό που κρατάω είναι το κουτί της τεμπελιάς. Μέσα είναι κλεισμένα δύο τέρατα. Αυτά όσο θα είσαι τεμπέλα θα μεγαλώνουν όλο και περισσότερο, μέχρι να σκίσουν το κουτί και να ελευθερωθούν. Αλλά αν διαβάζεις και συνεχίσεις το σχολείο και τις σπουδές σου, τότε θα μικραίνουν όλο και πιο πολύ, ώστε μέχρι να αποφοιτήσεις, αυτά θα έχουν εξαφανιστεί. Τότε, θα ανοίξεις το κουτί και θα βρεις μέσα έναν θησαυρό.

Αυτά είπε ο μάγος και έφυγε.

 Από τότε η Αριάδνη ? θέλοντας και μη - ακολούθησε τις διαταγές του γέρου μάγου, χωρίς να υποπτεύεται ότι στην πραγματικότητα αυτός ήταν ο ξένος ξυλουργός.

Ο βασιλιάς τότε ευχαρίστησε τον ξένο μέσα από την καρδιά του και του ζήτησε συγνώμη που τον αμφισβήτησε, δίνοντάς του την τεράστια αμοιβή που είχε υποσχεθεί.

Η Αριάδνη συνέχισε το σχολείο και τα πήγαινε πάρα πολύ καλά, ώσπου στο τέλος το αγάπησε. Όταν τελείωσε τις σπουδές της, στα 25 της χρόνια, άνοιξε το μαγικό κουτί. Εκεί βρήκε ένα γράμμα που έλεγε "Συγχαρητήρια, Αριάδνη. Κέρδισες τον μεγάλο θησαυρό με τον κόπο σου κατά τη διάρκεια των σπουδών σου. Θησαυρός είναι ο ίδιος ο κόπος σου και το σημείο που έχεις φτάσει τώρα."

Ονοματεπώνυμο: Ελευθερία Σταύρου

Σχολείο: 1^ο Γυμνάσιο Αρτέμιδος

Τμήμα:  Α3

Θεματική Ενότητα: 5^η Ανθρώπινες αδυναμίες-ελαττώματα (τεμπελιά-αδιαφορία)